آقای امیدی

با قانون جدید باز نشستگی با بیست و پنج سال کار هز روز می شنویم که یکی از همکاران قدیمی باز نشسته می شود. گفتگوی خود را با یکی از همکاران قدیمی ام می نویسم:

آقای سعیدی: آقای امیدی از کارخونه زنگ زد و خداحافظی کرد.

-چرا؟ مگه کجا رفت؟

-بازنشست شد

نگاهی کردم و به یاد سالها کار با او افتادم و گفتم:

- بیش از بیست سال است که می شناسمش، در این مدت یک نکته منفی از او ندیدم. رییس   انبارها بود در آن سالها که سیستم های انبارها را کامپیوتری می کردیم یک بار سنگ انداز ی نکرد و خرده نگرفت همیشه مثبت بود . فقط کافی بود بهش زنگ می زدم و می گفتم فلان مسئله در سکوت گوش می کرد و فقط پاسخش این بود: "چشم پیگیری می کنم ." و بلافاصله نتیجه پیگیری مثبتش را  می دیدم. به واسطه رفتار خوب او   با هیچ یک از رییس های انبارها مشکل نداشتم و سیستم ها با همکاری خوب آنها مکانیزه شد. یک بار که رفته بودم کارخانه دیدم در جلسه حاضر نشد .گفتند رفته مسابقات شطرنج . دوباره که دیدمش گفتم شما شطرنجباز هم هستید و باید با شما یک بار شطرنج بازی کنم.پاسخی به من نداد و فقط سرشو انداخته بود پایین و گوش می کرد ،سبیلای بلندی داشت نفهمیدم زیر لب چی گفت. آیا لبخند زد؟  خلاصه نفهمیدم عکس العملش چی بود.  .

- میدونی سر دسته دراویش شهر بود .مرید داره

- جدی میگی نمی دونستم. حالا که میگی معنی حرکاتشو می فهمم

-ولی من یه بار حالشو حسابی گرفتم

- سر چی؟

-فقط بگم که زنگ زدم و حسابی داد وبیداد کردم

نگاش کردم دیدم رفته تو فکر کمی مکث کردم پرسیدم:

-اون چی گفت؟

-هیچی...

باز نگاش کردم دیدم هنوز تو فکره گفتم:

-تو چی گفتی؟

- هیچی . بعدش پشیمون شدم و چند روز بعد بهش زنگ زدم و ازش معذرت خواهی کردم.