آغاز داستان بیژن . منیژه

داستان بیژن و منیژه

شبی چون شبه روی شسته به قیر / نه بهرام پیدا نه کیوان نه تیر

دگرگونه آرایشی کرد ماه / بیسچ گذر کرد بر پیشگاه

شده تیره اندر سرای درنگ / میان کرده باریک و دل کرده تنگ

سپاه شب تیره بر دشت و راغ/ یکی فرش گسترده از پر زاغ

چو پولاد زنگار خورده سپهر /تو گفتی به قیراندر اندود چهر

نموده ز هر سو به چهره اهرمن / چو مار سیه باز کرده دهن

هر آنگه که برزد یکی باد سرد / چو زنگی بر انگیخت ز انگشت گرد

چنان کرد باغ و لب جویبار / کجا موج خیزد زدریای قار

فرو مانده گردون گردان به جای / شده سست خورشید را دست و پای

سپهر اندر آن چادر قیر گون / تو گفتی شده ستی به خواب اندرون

جهان را دل از خویشتن پر هراس / جرس بر کشیده نگهبان پاس

نه آوای مرغ و نه هرای دد / زمانه زبان بسته از نیک و بد

نبد هیچ پیدا نشیب از فراز / دلم تنگ شد زآن درنگ دراز

بدان تنگی اندر بجستم زجای / یکی مهربان بودم اندر سرای

خروشیدم و خواستم زو چراغ / بیاورد شمع و بیامد به باغ

می آورد و نار و ترنج و بهی / زدوده یکی جام شاهنشهی

مرا گفت شمعت چه باید همی؟ / شب تیره خوابت نیاید همی؟

پر از چاره و مهر و نیرنگ و جنگ / همه از در مرد فرهنگ و سنگ

بدان سرو بن گفتم: ای ماه روی / مرا امشب این داستان باز گوی

مر گفت: گر چون زمن بشنوی / به شعر آری از دفتر پهلوی،

همت گویم و هم پذیرم سپاس / کنون بشنو ای یار نیکی شناس:

....

آغاز داستان از شاهنامه دکتر خالقی مطلق

شاهنامه ژول مل

شاهنامه مسکو

از زنان شاهنامه بسیار سخن گفته شده و کمتر به "مهربان یار" پرداخته شده است. همان گونه که در آغاز بسیار تیره و تار داستان بیژن و منیژه ،فردوسی نوشته است شبی خواب به چشمانش نمی آمده و از همسرش می خواهد برایش چراغ بیاورد و همسر با مهربانی برایش چراغ و می و چنگ می آورد و داستان بیژن و منیژه را برای فردوسی می خواند و از او می خواهد تا آن را به شعر در آورد.

تیرگی شب تار در آغاز داستان ذهن خواننده را برای چاه سیاوش آماده می کند...

گفتارهای نیک شما