پیشکشی از ناسزا گویی

پیشکشی از ناسزا گویی

داستان های ذن 16

جنگجوی بزرگی در دهکده ای زندگی می کرد.با اینکه کاملا پیر شده بود ولی هنوزتوانایی مقابله با حریفانش را داشت. آوازه ی او در دوردست ها پخش شده بود و شاگردان زیادی برای آموزش زیر نظر او جمع شده بودند
یک روز یک جنگجوی جوانی که به بدنامی شهرت داشت، به آن روستا رسید ، تصمیم گرفته بود اولین مردی باشد که که استاد بزرگ را شکست می دهد. او زیرکی خاصی داشت، منتظر اولین حرکت حریف می شد ، ضعف حریف با اولین حرکت بر او روشن می شد ائ بلافاصله با نیروی بیرحمانه و برق آسا به حریف ضربه می زد. تا کنون کسی در مسابقه با اوبیشتر از اولین حرکت دوام نیاورده بود.
استاد پیر ، برخلاف نظر شاگردان مضطربش ، مبارزه با جنگجوی جوان را پذیرفت. به محض اینکه دو حریف برای کارزار مقابل یکدیگر قرار گرفتند، جنگجوی جوان، ناسزا گویی به استاد پیر را شروع کرد، به صورتش تف و کثافت پرت کرد. ساعت ها هر چه فحش و ناسزا به نوع بشروجود داشت نثار ش کرد ، اما جنگجوی پیر ففط بدون حرکت و آرام ایستاد. در آخر جنگجوی جوان خودش خسته شد. فهمید که شکست خورده و با شرمساری مبارزه را واگذار کرد. استاد پیر از اینکه نتوانست با آن جوان گستاخ بجنگد کمی ناامید شد، شاگردان دورش جمع شدند و از او پرسیدند: چگونه توانستید در مقابل این همه دشنام تاب بیاورید؟ چگونه او را از خودتان راندید؟استاد پاسخ داد: اگر کسی آمد تا به شماهدیه ای بدهد و شما آن را قبول نکنید، آن هدیه مال کیست؟

The Gift of Insults

There once lived a great warrior. Though quite old, he still was able to defeat any challenger. His reputation extended far and wide throughout the land and many students gathered to study under him.
One day an infamous young warrior arrived at the village. He was determined to be the first man to defeat the great master. Along with his strength, he had an uncanny ability to spot and exploit any weakness in an opponent. He would wait for his opponent to make the first move, thus revealing a weakness, and then would strike with merciless force and lightning speed. No one had ever lasted with him in a match beyond the first move.
Much against the advice of his concerned students, the old master gladly accepted the young warrior's challenge. As the two squared off for battle, the young warrior began to hurl insults at the old master. He threw dirt and spit in his face. For hours he verbally assaulted him with every curse and insult known to mankind. But the old warrior merely stood there motionless and calm. Finally, the young warrior exhausted himself. Knowing he was defeated, he left feeling shamed.
Somewhat disappointed that he did not fight the insolent youth, the students gathered around the old master and questioned him. "How could you endure such an indignity? How did you drive him away?"
"If someone comes to give you a gift and you do not receive it," the master replied, "to whom does the gift belong?"