سمفونی فراموشی

انسان خواهان فراموشی است، فراموش می شود ، فراموشش می کنند ، می خواهد فراموش شود ، می خواهد فراموشش کنند  ....

بار سنگینی بر خود احساس می کنم غمی تمام وجودم را گرفته است و ترکم می کند و دوباره به سراغم می آید... نمی دانم چه کنم..

روز گذشته ایمیلی از دوستی دریافت کردم ، برایم نوشته بود شاید این واپسین ایمیلش باشد ،آن وجود نازنین  دچار بیماری سرطان شده است. نمی دانم چه می کند و چه دردی  می کشد... او سال هاست که درد من و تو را به دوش خود می کشد. دردی به جا مانده از  آن جنگ سال ها ی نوجوانیش و شاید سالهای جوانی تو  و شاید تو هنوز به دنیا نیامده بودی .سهم  او تا کنون درد و رنج بوده است.

برایش آرزوی بهبودی هر چه زودتر را دارم.

با آرزوی  روزی که کلمه ی "جنگ" فراموش شود.