گفتار اندر ستایش خرد

 گفتار اندر ستایش خرد

توانا بود هر که دانا بو د هر که دانا بود / زدانش دل پیر برنا بود 

خرد ، رهنمای و خرد دلگشای / خرد، دست گیرد به هر دو سرای 

کسی ک او خرد را ندارد به پیش / دلش گردد از کرده ی خویش، ریش 

همیشه خرد را تو دستور دار / بدو جانت از ناسزا دور دار  

به دیدار دانندگان راه جوی / به گیتی بپوی و به هر کس بگوی 

ز هر دانشی چون سخن بشنوی / ز آموختن یک زمان نغنوی 

چو دیدار یابی به شاخ سخن / بدانی که دانش نیاید به بن

گفتار اندر گردش فلک و آفتاب و ماه 

نگه کن بدین گنبد تیز گرد / که درمان ازویست و زویست درد