تماشای تلخ

در شهر می گشتم این بار چهره ی شهر برایم به گونه ای دیگر بود به دنبال کارگرانی می گشتم که چند ماه پیش از کارخانه اخراج شده بودند به چهره ی یکایکشان نگاه می کردم : تو همکارم بودی؟

نمی دانم !   هیچ یک را از نزدیک ندیده بودم و نمی شناختم ولی وجودشان  در شهر احساس  می شد. فاصله ی مهمانسرا تا ساختمان اداری باید از فضای سبز ی می گذشتم  درختهای چنار دو طرف به سوی  هم دست دراز کرده بودند ، به زودی شاخه هایشان در هم می رفت، درختها هم از نبود هشتصد کارگر حرف می زدند.

سال ها ساختن و رشد و تولید کارخانه را با لذت فراوان به تماشا نشستم ، من هم گوشه ی کوچکی از این ساختن بودم، سا ل های جوانی را به کار زیاد برای راه اندازی و نگهداری سیستم های کامپیوتری اینجا پرداختم هم اکنون همه ی آنها در مقابل چشمانم  در حال فرو پاشی است  . نیمی از ماشین آلات  خاموش شده اند و شغل کارگران از دستشان رفت.... وجودشان را در لابلای درختان سرو و چنار و بید و.. در فضای سالن ها میان ماشین های خاموش احساس می شد .به زن و فرزندانشان فکر می کردم...